Did I Mention I Miss You, DIMILY; Estelle Maskame

Hoewel ik erg genoten had van het vorige boek, ben ik door omstandigheden niet meteen aan dit boek begonnen, maar ik heb altijd wel de drang gehad het derde deel te lezen.
Door het vorige gekmakende einde, hebben we dezelfde gevoelens en gedachten als Eden, en alhoewel ik dacht het weer een flauw boek zou zijn, dat de dringende haat die Eden voelde, en die de lezer ook zeker gevoeld moet hebben, meteen vergooid zou worden, was ik blij om te zien dat Eden een volhardend personage is, geen flauw tienermeisje dat bij het eerste aanblik van haar ex weer in vuur en vlam gezet wordt.
Het verhaal groeit geleidelijk, zodat de lezer ook de kans krijgt om mee te gaan (en het zijne ervan te denken) maar Maskame heeft het heel goed bedacht.
Door er een taboe/niet veel besproken onderwerp bij dit soort boeken te verwerken, wordt er een verschil gemaakt tussen een saaie chick-lit en een pakkende Young Adult die echt iets te vertellen heeft.
Toch is dit laatste boek voor mij het minst geslaagd, omdat ik de spanning en de onzekerheid, de heldhaftigheid en de opvliegendheid die het eerste boek – en toch ook nog een beetje het tweede boek – had, miste.
Maar toch, achteraf alles bekeken, heeft Maskame de drie delen heel slim aangepakt, zodat er een duidelijk verschil te zien is tussen de stemmingen en uitstralingen van de drie boeken, en de rust is uiteindelijk wel nodig en het best passend in het boek, alhoewel ik wel met een klein hongertje bleef zitten.
Nog steeds een liefdesverhaal: tienerromances met een dramatische tint, een verrassing hier en daar en hoogdravende gevoelens (die weliswaar overslaan op de lezer).
Het einde is niet al te groots, passend na die wervelende delen.

Niet zo zoetsappig als de titel(s van de boeken) zou doen denken, slim uitgewerkt en zeer pakkend. Leest als een sneltrein en laat een goed gevoel achter. Een echte aanrader!

8.9/10
15+