Levensbloed, Everlife; Gena Showalter

Ik ben verbaast over hoe teleurgesteld ik ben en hoeveel moeite ik had dit boek uit te lezen.
Gena Showalter nota bene, die met Alice in Zombieland meer dan eens heeft bewezen hoe góéd ze kan schrijven en hoe eerlijk ze de personages kan doen overkomen.
Het vorige boek was naar mijn mening al net onder haar niveau, maar met het tweede deel in de serie heeft mijn hoop op een rehabilitatie helemaal de grond ingedrukt.
Hoe een grote fan ik was van haar schrijfstijl en hoe vlot de vorige serie las, zo veel moeite had ik nu om mijn aandacht erbij te houden.
Ja, oké, Showalter heeft veel fantasie en heeft wél het talent om daar dan ook iets mee te doen, om haar fantasie uit te werken, maar het verhaal was zwak en de personages waren niet overtuigend.
Alles gaat zo snel en dat kan soms goed zijn, meeslepend, maar nu kwam niets oprecht over, zelfs Tenley niet, en kon ik niet mee gaan in het avontuur; Showalter verdiepte niets en hield alles oppervlakkig.
Over Tenley gesproken… Ik was zó’n fan van Alice, maar Tenley weet me niet te raken. Ze toont veel emoties, misschien zelfs overdreven veel, maar die werden vaak niet overgebracht op mij en ik kon niet meeleven met het hoofdpersonage, omdat ik geen klik voelde met haar.
Helemaal naar het einde toe wist het boek nog een hoogtepuntje te beleven en kreeg ik zelfs toch nog even tranen in mijn ogen, maar toen het boek uit was, zweefde het ook niet meer rond in mijn gedachten; uit het oog uit het hart.

De lat lag zooooo hoog en hiermee waarschijnlijk té. Het is normaal dat een tweede poging van een schrijfster minder goed is dan haar eerste, maar hopelijk weet Showalter in de toekomst weer een knaller van een serie te brengen; daar kijk ik naar uit! Ik laat alles nog even bezinken en dan beslis ik of ik het derde deel nog wil lezen, want al bij al wil ik nu wel weten hoe het verhaal afloopt voor Troika, Myriad, Tenley, Archer en Killian.

6/10
14+