MARIE codenaam Jeanne; Marc de Bel

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Marc de Bel heeft al mijn verwachtingen grandioos overschreden.
Eerlijk, ik zou zelf nooit aan dit boek begonnen zijn. Allereerst ben ik minder fan van historische/oorlogsverhalen.
Ik ben ook nooit echt een Marc de Bel-fan geweest, dus als de gewéldige Van Halewyck uitgeverij mij dit exemplaar niet onder het oog hadden gebracht, had ik mijn mening over beide niet kunnen bijsturen.
Wanneer er over de Tweede Wereldoorlog verteld wordt, voelt iedereen zich overvallen door onvermogen.
Omdat dit verhaal waargebeurd is en onderbouwd is met foto’s en informatie, zit je volledig in het verhaal en voelt het echt aan, omdat je weet dat het  (personage) niet verzonnen is.
Vele oudere mensen hebben deze oorlog meegemaakt, maar de balans tussen cijfers en persoonlijke ervaringen die hier gebundeld worden, geven een extra… dimensie, bijna, aan het boek en raken jedes te meer.
Jullie zien dit natuurlijk niet, maar ik zit hier achter mijn computer echt naar mijn woorden te zoeken, omdat het de eerste keer is dat ik een boek van dit genre gelezen heb dat me zo is bevallen is.  Het is een  boek dat zoveel emoties bovenbrengt dat het moeilijk te beschrijven valt.

Dit boek is een hele brok, niet alleen omdat het redelijk dik is, maar mentaal is het ook zwaar, zekeromdat het voor mij een eerste keer is dat ik een oorlogsboek lees, al denk ik niet dat iemand onberoerd kan blijven door de onmenselijke en hartverscheurende gebeurtenissen die Marc de Bel zo mooi beschrijft.
Ik zou misschien kunnen zeggen dat het soms te langdradig is, maar dat is het niet, want alles moet verteld en meegedeeld worden, Marie’s gedachten moeten beschreven worden – mooie afwisseling tussen dagboek en vertelperspectief trouwens –  (Marc de Bel kan zich verbazend goed verplaatsen in Marie) en het zou eerder erg zijn geweest als gebeurtenissen zouden weggelaten worden.
Ik zou graag meer willen vertellen over de opbouw – heel goed -, de schrijfstijl – vlot maar zwaar -, de personages – levensecht – of het einde – passend – en kunnen uitweiden over kleine, mooie, pakkende voorvallen die nu steeds in mijn hoofd opdagen, maar ik denk dat jullie het boek gewoon zelf moeten lezen!

Eerste keer dat ik zo’n zwaar boek lees, maar zelfs al kan ik niet vergelijken met andere van deze soort, denk ik dat Marc de Bel echt wel een meesterwerk geleverd heeft. Het heeft zich in mijn hoofd en mijn hart genesteld.
Marie moet zo ongelooflijk trots en dankbaar zijn!

9.5/10
15+